Úvaha Radošincov o človeku

Povedzme si to pramo. Clovek dokaze skoro secko. 
Urobyt dyru do sveta aj do ozonu. 
Urobyt si pekny dom, ale aj peknu hanbu. 
Vyzyrat jak pekny hrdina, ale nykedy aj ako pekny idiot. 
Nykedy dokaze byt na svete aj sto rokov, ale ani tri minuty pod  vodou. 
Dokaze obstojne hrat na klaviri a na nervy, skakat do reci a aj o  tyci. 
A tusim vacej myslet na buduce generacie pocitacov, ako na  maturantov. 
 
Ale clovek by si nemal toho az tolko namyslat, lebo je len clovek. 
Ani pri najlepsej vole nedokaze preletet v petmetrovej vyske z  Namestia hraniciarov na Sancovu ulicu. A to ani za idealnych  poveternostnych podminek. 
Nedokaze vonat jako lipa a len tak jako topol sa rozmnozuvat po  vetre. 
To dokaze len boza priroda. 
A preto by si mal clovek celkom skromne povedat - Este tak  mnoho toho  nevim. 
 
A preto sa budem na svete radsej vacej cuduvat jako svet menit. 
Lebo pri cuduvani nekapu stromy, nekapu ryby, ale rastu stromy a  pada  snah. A vsetko je na svojom miste, tak jako ma byt. Tak, jako ked  je na  jar naozaj jar, v lete ked je leto, na jabloni jablcko, na clovekovi  hlava  a v cloveku srdco. 
 
Radosinci